نشانه نکره – چاپ کتاب 09120617283
k
شانۀ نکره در فارسی، پسوند «ی» است که به آخر اسم (یا به آخر صفت وابسته به اسم) افزوده می‌شود:
_ مردی آمد.
_خانۀ او در محلۀ دورافتاده‌ای واقع است.
«یک» نیز گاهی به‌عنوان علامت نکره به کار می‌رود:
_ یک روز حسن به خانه آمد.
#نکته‌ها
الف) اجتماع «یک» و «ی» نکره یا وحدت، در یک کلمه خلاف فصاحت است:
به‌جای «یک روزی او را دید» باید گفت: «روزی او را دید» یا «یک روز او را دید».
ب) «یک» برای امر کلی به‌کار نمی‌رود؛ یعنی «یک» به‌معنای «هر» نیست:
⛔️ یک مسلمان نباید دروغ بگوید.
✅ مسلمان نباید دروغ بگوید.
ج) گاهی بهتر است در یک جمله نه «یک» به‌کار رود و نه «ی» نکره: به‌جای جملۀ «او سرپناهی ندارد» می‌توان گفت: «او سرپناه ندارد».
د) در قدیم یک نوع «یک» دیگر نیز بوده که برای تخصیص و انحصار به‌کار می‌رفته است: یک روز، یک امشب؛ یعنی فقط امروز، فقط امشب.
پاسخ دهید